Hoe werkt Amnesty International?
"Iedereen die voor een krant of een regering heeft gewerkt, weet dat het erg moeilijk is de juiste feiten te weten te komen. Toch werd Amnesty zelden verkeerd geïnformeerd. Westerse diplomaten mopperen soms over de overdrijvingen van Amnesty, maar ze hebben hun kritiek nooit kunnen bewijzen."
Jonathan Power, Amnesty International,
het verhaal van de mensenrechten
Amnesty International is onpartijdig. Alle informatie die Amnesty over een mensenrechtenschending geeft, moet kloppen. Anders kan een regering die de mensenrechten geschonden heeft de organisatie beschuldigen van partijdigheid en hoeft ze zich niets van Amnesty aan te trekken.
Hoe Amnesty aan de juiste feiten komt kun je hieronder lezen. We kijken ook naar wat Amnesty met deze feiten doet en wat het effect is van de acties van Amnesty.
Hoe komt Amnesty aan betrouwbare informatie?
Hoe weet je of een gevangene een crimineel is of een gewetensgevangene? Waar worden ze vastgehouden? Van welke misdaden zijn ze valselijk beschuldigd? Hoe kan Amnesty helpen?
Om antwoorden op deze vragen te krijgen heb je betrouwbare informatie nodig. In het begin, in 1961, ging dat nog een beetje amateuristisch.
Christel Marsh, een vluchtelinge uit nazi-Duitsland, krijgt van Peter Benenson het verzoek om een onderzoeksafdeling op te zetten. Ze krijgt vage instructies als 'lees de kranten' en 'wees creatief'. Ze gaat systematisch te werk en stelt dossiers samen over gevangenen en landen. Gegevens van duizenden gevallen stromen binnen via berichten in de pers, getuigenissen van gevangenen en hun familieleden, advocaten, vluchtelingen, nationale en internationale instellingen en via eigen onderzoeksmissies naar verschillende landen.
Nu is de Afdeling Onderzoek in Londen een omvangrijke afdeling die informatie over schendingen van mensenrechten verzamelt en analyseert. Grote aandacht besteedt Amnesty daarbij aan onpartijdigheid en steeds zorgt ze ervoor beweringen en feiten te scheiden.
Mensen schrijven of bellen Amnesty met informatie over schendingen van mensenrechten. Familieleden, advocaten, vakbondsleden, vertegenwoordigers van kerken en andere organisaties uit allerlei landen nemen contact op.
Talloze kranten uit de hele wereld worden door de onderzoekers nageplozen. Soms gaan ze naar een land toe om ter plekke te onderzoeken wat er aan de hand is.
Amnesty neemt pas iets voor waar aan, als er bevestiging komt uit drie verschillende bronnen. Zijn er maar een of twee bevestigingen te krijgen, dan brengt Amnesty de mensenrechtenschending niet in de publiciteit. Voor iemand die bijvoorbeeld zegt gemarteld te zijn, kan Amnesty betrouwbare inlichtingen vragen bij advocaten, medegevangenen en artsen.
Door deze driedubbele bevestiging van de feiten heeft Amnesty een zeer betrouwbare naam opgebouwd. Dat sommige regeringen Amnesty toch van leugens beschuldigen, zegt meer over de slechtheid van die regeringen, dan over de betrouwbaarheid van Amnesty.
