Nadine Robertus

Nadine Robertus is geboren op Curaçao en woont al meer dan 30 jaar in Nederland, waarvan het grootste gedeelte in Nijmegen. Naast haar dagelijkse werkzaamheden, heeft zij in 2019 Stichting Ayera (Gisteren) Awe (Vandaag) i (en) Mañan (Morgen, kortweg SAAM opgericht.

Het thema "verbinding" loopt als een rode draad door alle activiteiten, initiatieven etc.,. heen die de stichting ontplooit. Word bewuster van wie jij bent en waarom je doet wat je doet. Verbinding met jezelf en een ander. Ontmoet jezelf en de ander. Met aandacht voor onze overeenkomsten en respect voor onze verschillen.

Op 15 september jl. is Nadine geïnstalleerd als vredesambassadeur Nijmegen voor de periode van 2 jaar.

Nadine sprak tijdens de Write for Rights deze column uit:

Knisper & Verbind

Afgelopen september ben ik geïnstalleerd als vredesambassadeur voor Nijmegen. Vandaar de mooie vredeslamp die ik voor op de grond heb neergezet.
Tijdens de week volgend op mijn installatie ben ik bij diverse bijeenkomsten en activiteiten geweest. Tijdens twee afzonderlijke bijeenkomsten vroeg dezelfde persoon
aan mij: Hoe kun je over vrede praten als we bijna in een 3e WO zitten? Beide keren ging ik even met deze persoon in gesprek. Ik gaf ik aan waarom en hoe ik erover denk. Want dat is ook de basis van de wijze waarop ik mijn ambassadeurschap wil invullen. En om een stapje verder te gaan een deel van hoe ik mijn leven wil invullen en invul. Ik begrijp de vraag. Als datgene wat gaande is groter lijkt dan jezelf dan verduistert dat bijna alle licht op hoop die je kunt hebben. En vraag je je af hoe dit in hemelsnaam opgelost kan worden.
Echter aan de andere kant: het zou toch bijzonder zijn als je in een nare situatie zou zitten en je niet mag/ kunt uitkijken en verlangen naar betere tijden. Als je tegenover elkaar staat dan kan de stap om naast elkaar te gaan staan om, wat het ook is, aan te gaan, heel groot zijn. En als er ook nog mensen in het spel zijn die aan bepaalde knopjes draaien en dat in een bepaalde richting lijken te blijven doen dan wordt het nog moeilijker.
Narigheid heeft verschillende gezichten. En er zijn verschillende verhalen. En helaas soms verschillende intenties.
Narigheid laat een verpletterende indruk achter. Maar het ontstaat niet zo maar. Soms moet je diep in het verleden tasten. Keuzes uit het verleden die toen een goed idee leken, in de context pasten of iets in
die trant kunnen nu desastreus uitpakken. Of keuzes die toen al op z'n zachtst gezegd discutabel of in uitzonderlijke gevallen met alle respect kapot slecht waren, verwoesten meer en soms alles wat ons lief is.
En soms moet je diep in het verleden tasten. Soms 80 jaar soms meer dan 300 jaar Heeft het zin? Ja! Als het versterkend en helend kan zijn, doet het zijn werk. Als het ervoor zorgt dat het smeulend vuurtje in de harten aangewakkerd wordt als energie om ervoor te zorgen dat je een druppel wordt dan zijn we een heel eind.
Een druppel op de gloeiende plaat die van zich laat horen en zich laat zien. Die gaat nooit verloren. Een druppel, die samen met alle anderen in verbinding staat en een oceaan vormt en in beweging komt, die vloeit nooit weg. Dus doe ik mijn best om ook die druppel, dat zandkorreltje op kleine schaal te zijn. Zonder te vergeten dat ik ook een mens ben. Ook en zeker als vredesambassadeur. Vanuit mijn visie van de verbinding met jezelf en een ander. Vanuit mijn visie van hetonder de loep nemen van de bron van je handelen. Vanuit mijn visie van gelijkwaardigheid. Vanuit mijn visie van degene die voor je staat als mens te zien voordat allerlei etiketten er op geplakt worden. En er echter gehandeld wordt naar labels. Niet gehinderd door enige kennis, noch gevoel maar helaas beoordelend, oordelend, veroordelend en soms zelfs straffend op basis van troebele beelden.
Vanuit mijn visie van je recht op vrijheid en je plicht om verantwoordelijkheden die dit met zich meebrengt ook te nemen en te dragen. Vanuit mijn visie dat we vooral mensen zijn! En elkaar in die hoedanigheid mogen ontmoeten. Blijf vooral in de kracht van jouw mogelijkheden. Wat jij doet , dat doet er toe. Blijf kijken naar jezelf maar dan misschien vanuit een andere kant dan dat je gewend bent. Niet alleen naar de wat maar ook het waarom. Waarom doe je wat je doet. Jezelf zien!! Waardoor je ook een ander kunt zien. Een ander echt zien. Onder ogen
zien en een plek geven van wat niet versterkend werkt. Om uit te zoeken en ruimte te maken voor wat wel echt optimaal werkt. Voor vandaag. Voor morgen. Dat gisteren niet voor niets is geweest. En dat de narigheid niet eindeloos, hopeloos voortduurt.
In de tijd reizen en dingen willen veranderen, heeft geen zin. Je bent er hier. Nu. Vandaag en hopelijk ook morgen. Kijk hoe je naast elkaar kunt staan en als er geen klik is kun je in harmonie je weg vervolgen. Jouw vrijheid hoeft niet die van een ander te beperken, te kwetsen, te onderdrukken. Wie weet sta je uiteindelijk toch naast elkaar. Wat je doet, doet er toe. Begin te vlammen en Wees een druppel. Knisper en Verbind.